Weekly #1: Pensioenfondsen zetten kabinetsformatie onder druk?
Confrontatie tussen China en VS, Japanse yen onderuit, centrale banken halen goud terug en hoe pensioenfondsen machtspolitiek bedrijven.
Inleiding
Welkom op onze nieuwe Boon & Knopers Substack! Dit is de eerste editie van ons nieuwe wekelijkse bulletin, waarin we commentaar geven op belangrijke economische en geopolitieke ontwikkelingen in binnen- en buitenland. In deze editie bespreken we onder andere het bezoek van de Chinese president Xi Jinping aan Europa, de koersval van de Japanse yen en de falende energietransitie. Ook laten we zien hoe pensioenfondsen hun machtspositie misbruiken om kritische geluiden de mond te snoeren.
Onderwerpen:
Xi Jinping bezoekt Europa
Centrale banken kopen en repatriëren meer goud
Japanse yen onderuit…
Wel of geen renteverlaging Fed?
Energietransitie loopt vast
Pensioenfondsen zetten kabinetsformatie onder druk?
Poetin: ‘Niet Oekraïne, maar het Westen is onze vijand‘
Xi Jinping bezoekt Europa
De Chinese president Xi Jinping is deze week voor het eerst in vijf jaar weer op uitgebreid staatsbezoek in Europa. Hij doet Frankrijk, Hongarije en Servië aan. Dat laatste land opmerkelijk genoeg precies 25 jaar na het NAVO-bombardement op de Chinese ambassade, waarbij destijds drie Chinezen omkwamen. De twee andere landen hebben al eens aangegeven dat Europa af moet van de afhankelijkheid van de VS. Het bezoek van Xi kan dus worden gezien als een directe politieke aanval op de rol van de NAVO en de VS in de wereld. Het markeert een ommekeer in de wereldpolitiek, waar het Westen meer dan 500 jaar dominantie kende.
China is klaar met deze buitensporige toe-eigening van macht en invloed. Waar China een wig probeert te drijven tussen de EU en de VS door vriendschappelijke bezoeken aan Europese landen met symbolische betekenis, daar schoffeert China de VS door diplomatieke etiquette te negeren. Zo werd Anthony Blinken, de Amerikaanse Secretary of State, op het vliegveld geschoffeerd. Hij werd niet opgewacht met de gebruikelijke egards, maar door een lage Chinese partij official en zonder rode loper en escorte. Bij vertrek was er zelfs helemaal geen Chinese official aanwezig, geheel tegen diplomatiek gebruik in.
Om te benadrukken hoezeer de verhoudingen tussen China en de VS zijn verslechterd vroeg de Chinese president Xi Jinping vlak voor zijn ontmoeting met Blinken ‘wanneer vertrekt hij weer?’. Jinping maakt duidelijk dat de geaccepteerde normen in diplomatie voor China richting de VS niet meer gelden.
De bekoelde relatie tussen deze twee wereldmachten betekent dat ook dat de uitrol van een nieuw monetair stelsel op basis van de SDR of een netwerk van CBDC’s steeds onwaarschijnlijker wordt. Zonder samenwerking en overeenstemming zijn alle pogingen daartoe gedoemd te mislukken, zo schrijft Sander Boon deze week in een nieuwe analyse op Geotrendlines.
Centrale banken kopen en repatriëren meer goud
Deze week kwamen een aantal berichten voorbij die bevestigen dat goud nog steeds een belangrijke rol speelt als monetaire reserve voor centrale banken. Zo maakte de World Gold Council in een nieuw rapport bekend dat centrale banken in het eerste kwartaal van dit jaar een recordhoeveelheid van 290 ton goud hebben gekocht, een fractie meer dan het record van vorig jaar. Vooral China, India en Turkije voegden veel goud aan hun reserves toe.
Afgelopen maand kwamen er in een tijdsbestek van minder dan een week berichten voorbij over repatriëring van goudreserves van Ghana, Nigeria en Kameroen. Deze landen besloten allemaal ongeveer op hetzelfde moment hun goudvoorraden weg te halen uit de Verenigde Staten.
Het gaat bij deze landen weliswaar niet om grote volumes (in totaal ongeveer 30 ton), maar het signaal is wel belangrijk. Sinds het besluit van de Verenigde Staten om de reserves van Rusland te bevriezen en het recente besluit om deze te confisqueren, zien meer landen het als een risico om goud bij de Federal Reserve te bewaren.
We schreven daar onlangs nog het volgende over op Geotrendlines:
Dat Nigeria nu ook besluit goud terug te halen is veelzeggend, omdat er in de westerse wereld toch vaak wat neerbuigend gekeken wordt naar Afrikaanse landen vanwege corruptie. De westerse wereld daarentegen legt haar eigen regels op aan de rest van de wereld, door landen af te sluiten van het internationale betalingsverkeer of door tegoeden te bevriezen. Wat ook niet in het voordeel van de Federal Reserve werkt is dat het weinig openheid geeft over de goudvoorraden die het bewaart voor andere landen. In 2008 bewaarde de New York Fed goud voor 36 verschillende buitenlandse instanties.
Uit een onderzoek van Invesco onder centrale banken en staatsfondsen bleek vorig jaar dat zij zich grote zorgen maken over het precedent dat geschapen is met het bevriezen van de tegoeden van de Russische centrale bank. Ook zijn de goudaankopen door centrale banken sinds het begin van de oorlog in Oekraïne en de sancties tegen Rusland sterk toegenomen. Waar het goud ligt opgeslagen is sindsdien een relevante vraag geworden. Vanuit deze context bezien is het opvallend dat landen als Polen, Hongarije en Servië afgelopen jaren goud hebben teruggehaald uit Londen. Blijkbaar maken deze landen zich niet veel zorgen over een Russische invasie, want als ze dat wel deden dan hadden ze het goud beter in Londen kunnen laten liggen.
Eerder besloten Nederland, Duitsland en Oostenrijk al een deel van hun goudvoorraad terug te halen naar eigen land. De Nederlandsche Bank maakte dat in november 2014 bekend. Twee jaar eerder deed Sander Boon in een ingezonden stuk in de Volkskrant al een oproep aan Klaas Knot om de goudvoorraad weg te halen uit Amerika, vanwege de risico’s in tijden van stress in het financiële systeem.
Japanse yen onderuit…
De Japanse yen zakte afgelopen vrijdag naar het laagste niveau sinds 1990, nadat de centrale bank besloot de rente niet verder te verhogen. Daardoor blijft het renteverschil met de Verenigde Staten en Europa groot, met als gevolg dat kapitaalstromen richting het Westen gaan.
De Japanse centrale bank probeerde de koersdaling deze week op verschillende momenten te stoppen, door yen op te kopen vanuit de valutareserves. De wisselkoers blijft echter grillig, omdat speculanten het monetaire beleid van de centrale bank aan het testen zijn.
De koersdaling van de yen is een groot probleem voor de Japanse economie, omdat het wisselkoerseffect zorgt voor stijgende importkosten. Vooral energiebronnen en grondstoffen worden duurder, omdat deze in Amerikaanse dollars worden afgerekend. Japan, dat traditioneel vooral een exportland is, zag haar handelstekort in 2022 door hoge energieprijzen al oplopen tot omgerekend $160 miljard. En in 2023 was er opnieuw een handelstekort van ruim $38 miljard.
De combinatie van een verslechterde handelsbalans en een staatsschuld van 250 procent van het bbp maakt de Japanse economie kwetsbaar. De rente zou moeten stijgen om de yen te ondersteunen, maar dat is gezien de hoogte van de staatsschuld eigenlijk niet mogelijk. Hoe gaat dit verder? Deze week behandelden we dit onderwerp in de maandelijkse podcast bij Holland Gold:
Wel of geen renteverlaging Fed?
Bloomberg macro-analist Simon White schreef recent een interessante analyse over de renteontwikkeling en het Fed-beleid (Don't Buy Rate-Hike Hype, Next Fed Move Is A Cut). Nu de prijsinflatie hoger blijft dan verwacht, herpositioneert de markt zich. Die gaat er nu vanuit dat er mogelijk zelfs eerder een renteverhoging voor de deur staat. White denkt daar anders over en kijkt met name naar de ‘fiscale dominantie’, de steeds hogere financieringskosten van de overheid beginnen pijn te doen. White stelt dat de volgende stappen van de Fed niet alleen afhangen van inflatie- en werkloosheidsprognoses, maar ook van de bestedingsplannen van de overheid.
White denkt dan ook dat de Federal Reserve dit jaar waarschijnlijk zal overgaan tot een renteverlaging, ondanks de terugkeer van inflatie, wat de markten blootstelt aan een herprijzing richting laag-rente beleid. Hij merkt op dat het vaak makkelijker is om te speculeren over wat de Fed zou moeten doen, in plaats van wat ze daadwerkelijk zullen doen. Hoewel er een groeiende behoefte lijkt te zijn aan een renteverhoging om de stijgende prijzen te beteugelen, lijken de risico’s met betrekking tot de financieringskosten van de overheid en de toenemende druk op liquiditeit de Fed eerder te doen neigen naar het verlagen van de rente, zelfs nu de inflatie weer de kop opsteekt, aldus White.
White bekijkt met name de kwartaalaankondiging van het ministerie van Financiën met betrekking tot de financieringsbehoeften van de overheid. Deze aankondiging laat een immense hoeveelheid aan benodigde dollars zien - $243 miljard in het tweede kwartaal en $847 miljard in het derde kwartaal. Slechts enkele jaren geleden waren dit soort bedragen ondenkbaar buiten een recessie om. De markt begint zich bewust te worden van de “Treasury put” en erkent dat het begrotingstekort waarschijnlijk niet snel zal terugkeren naar een niet-recessienorm. Termijnpremies stijgen omdat geldverstrekkers een hogere vergoeding eisen voor het aanhouden van langlopende schulden.
White concludeert dat de Fed dit jaar waarschijnlijk nog zal komen met een renteverlaging in reactie op een verruimende overheidsuitgaven, om de druk op de financiële markten te verlichten en de financieringskosten voor de overheid te verlagen. Dit is een risicovolle zet, omdat het gebeurt in een context van hoog blijvende prijsinflatie.
Dat de Fed bevreesd is voor de hoge kapitaalmarktrente bleek uit de begeleidende tekst bij het laatste rentebesluit. De Fed Funds beleidsrente bleef ongewijzigd, maar de Fed gaat wel de verkoop van aangekochte leningen vertragen (tapering van het QT-programma). Dat betekent dat de Amerikaanse overheid minder kapitaal hoeft op te halen uit de markt, waardoor de lange rente waarschijnlijk minder zal stijgen.
Wat betreft de renteverlaging die White voor zich ziet denken wij dat die pas komt als zich een financieel ongeluk voordoet, zoals bijvoorbeeld weer een serie failliete regiobanken of een aandelenkrach. Als de Fed dan de rente verlaagt, terwijl de prijsinflatie nog hoog is, is er sprake van ‘yield curve control’, oftewel negatieve reële rente om de overheid te financieren. Het gevaar van die situatie is dat de dollar kan devalueren en er kapitaalvlucht op gang kan komen, waarna de Fed weer moet beginnen met het opkopen van staatsleningen om de waarde ervan te stutten (QE), gevolg door snel oplopende prijsinflatie.
Energietransitie loopt vast
In eerdere analyses op Geotrendlines hebben we al uitgebreid geschreven over de energietransitie, die op basis van de huidige technologie onbetaalbaar en waarschijnlijk zelfs onuitvoerbaar is. Dat komt omdat deze energietransitie niet vanuit de samenleving komt, maar van bovenaf wordt opgelegd door bureaucraten en politici die weinig kennis van zaken hebben. Zij nemen besluiten die vroeg of laat botsen met de realiteit en de laatste tijd zien we daar steeds meer voorbeelden van. Twee recente ontwikkelingen die ons opvielen:
1. Utrecht toch niet van het gas af?
Het plan om Nederland stapsgewijs aardgasvrij te maken loopt al vast bij het aanleggen van woonwijken. Afgelopen week maakte de provincie Utrecht bekend dat het streven om meer woonwijken zonder aardgas te bouwen niet haalbaar is vanwege een overbelast energienet. Er is geen ruimte om nog meer warmtepompen en zonnepanelen aan te sluiten op het net, waardoor de plannen om meer woningen te bouwen vastlopen. Dat terwijl de stad Utrecht eerder nog de doelstelling had opgevat 40.000 woningen van het aardgas af te koppelen.
Volgens de provincie zijn met name warmtepompen en oplaadpunten voor elektrische auto's problematisch, omdat die veel stroom verbruiken en het stroomnet daar niet op berekend is. Om de stabiliteit van het net te garanderen is meer regelbaar vermogen nodig, dat vraag en aanbod in balans kan brengen. En juist daarvoor zijn voorlopig nog gascentrales nodig, gezien de beperkte capaciteit om elektriciteit op te slaan in bijvoorbeeld accu’s.
Het is opvallend dat de landelijke overheid afgelopen jaren juist de aanschaf van warmtepompen en elektrische auto's met subsidies heeft gestimuleerd, terwijl de regionale overheid dit nu als probleem aanwijst. Ambtenaren en politici die voor dit beleid verantwoordelijk zijn hebben dus niet goed nagedacht over het totaalplaatje. De markt ziet de bui al hangen, want mensen worden steeds terughoudender met het aanschaffen van zonnepanelen, elektrische auto's en ook warmtepompen. Als de energietransitie zelfs met subsidies niet slaagt, dan zal het vroeg of laat stoppen. Want het is pas duurzaam onderaan de streep.
2. ‘Duitsland kan niet zonder kolencentrales’
Ook in Duitsland loopt de energietransitie tegen steeds meer problemen aan. Hoewel de regering nog steeds van plan is zeven vervuilende bruinkoolcentrales met een totale capaciteit van 3,1 gigawatt te sluiten, waarschuwt de netbeheerder dat er juist meer reservecapaciteit in de vorm van kolen- en gascentrales nodig zal zijn om de almaar grotere fluctuaties in de opbrengst van zon- en windenergie op te kunnen vangen.
Volgens berekeningen van de netbeheerder is er in de winter van 2026/2027 een reservecapaciteit van 9,2 gigawatt nodig. Dat is twee keer zoveel als de capaciteit die afgelopen winter nog beschikbaar was en zelfs meer dan de 8,3 gigawatt aan reservecapaciteit uit kolencentrales die in 2022 werden ingezet toen de levering van Russisch gas vrijwel volledig stopte. Deze kolencentrales wil de regering nu sluiten, omdat de energieprijzen weer gestabiliseerd zijn. Volgens Robert Habeck, de Duitse minister van Economische Zaken, zijn de kolencentrales daardoor 'overbodig’ geworden.
Duitsland heeft de afgelopen twintig jaar weliswaar veel geïnvesteerd in zon- en windenergie, maar het probleem is dat deze niet op alle dagen van het jaar voldoende elektriciteit opwekken. De netbeheerder vreest dat er op koude dagen met weinig wind en zon mogelijk niet genoeg reservecapaciteit is om het stroomnet overeind te houden.
Om dit scenario te voorkomen besloot de Duitse regering in februari nog geld beschikbaar te stellen voor de bouw van 15 tot 20 nieuwe gascentrales met een totale capaciteit van 10 gigawatt. Over ‘'fossiele subsidies’' gesproken…
Lees meer op Geotrendlines:
Meer vraag naar steenkool door falend energiebeleid (2 februari 2022)
Groeiend economisch realisme tegen klimaatdwang (15 mei 2023)
Energietransitie maakt energie onnodig duur en schaars (16 februari 2024)
Hoe overheidsingrijpen de markt verstoort (Deel 1: Energiemarkt) (21 maart 2024)
Pensioenfondsen zetten kabinetsformatie onder druk?
Nederlandse pensioenfondsen beheren samen een vermogen van ongeveer €1.800 miljard, een bedrag dat vier keer zo groot als alle spaartegoeden van Nederlandse huishoudens en dat gelijk staat aan bijna twee keer het bruto binnenlandse product.
Het is om die reden niet vreemd dat er veel politiek bedreven wordt rondom de pensioenfondsen. Denk bijvoorbeeld aan de oproep vanuit bepaalde politieke kringen aan pensioenfondsen om weer te gaan investeren in de wapenindustrie, vanwege de oorlog in Oekraïne. Andere belangengroepen oefenen op hun beurt druk uit op pensioenfondsen om niet meer te beleggen in de traditionele energiesector (olie en gas) en meer te investeren in de energietransitie. En nu de woningmarkt op slot zit door een combinatie van toenemende overheidsregulering en hogere financieringskosten doen weer andere partijen een beroep op de pensioenfondsen om te investeren in woningbouw.
Deze politieke keuzes zijn vaak in strijd met datgene waarvoor pensioenfondsen eigenlijk zijn opgericht, namelijk het streven naar een goed rendement voor de deelnemers. Zeker met het oog op de vergrijzing en een toename van het aantal ZZP’ers die zelf hun pensioen regelen staat het financiële plaatje van het huidige pensioenstelsel onder druk.
Er zijn dan ook verregaande plannen om het pensioenstelsel grondig te reorganiseren, zodat garanties aan deelnemers komen te vervallen en uitkeringen gekoppeld kunnen worden aan de beleggingsresultaten. Mensen krijgen in dit nieuwe stelsel wel een ‘eigen‘ overzicht van hun opgebouwde pensioen, maar de beleggingen worden in dit nieuwe stelsel nog steeds op één hoop gegooid. De deelnemer heeft daarin nog steeds amper inspraak, tot ongenoegen van onder andere Pieter Omtzigt (NSC) en Caroline van der Plas (BBB).
Deze politici worden nu in de kabinetsformatie nota bene door de pensioensector onder druk gezet om hun principiële bezwaren opzij te zetten. De pensioensector heeft namelijk voorgesteld €25 miljard te investeren in woningbouw, infrastructuur en de energietransitie (waarmee de last op de Rijksbegroting wordt verlicht), op voorwaarde dat Omtzigt en van der Plas akkoord gaan met de nieuwe pensioenwet. Met het geld van de Nederlandse burger kunnen de pensioenfondsen machtspolitiek bedrijven.
Dit bevestigt de innige banden die in Nederland, maar ook in de rest van de westerse wereld, bestaan tussen financiële sector en overheid. We schreven er de volgende passage over in de derde druk van ons boek ‘Van Goud tot Bitcoin!‘
“Doordat staatsobligaties de rol van goud hebben overgenomen vloeit een significant deel van de wereldwijde spaaroverschotten van burgers, bedrijven en landen naar staatsobligaties, waardoor overheden vrijwel onbeperkt kunnen lenen en steeds meer taken naar zich toe kunnen trekken.
Er is een symbiose ontstaan tussen banken, pensioenfondsen, verzekeraars en overheden, waarbij de één staatsobligaties nodig heeft en de ander die kan verstrekken. Centrale banken kunnen in dit monetaire systeem geen onafhankelijk beleid meer voeren, omdat hun belangrijkste taak is om het vertrouwen in de waarde van staatsleningen te waarborgen. Dat betekent dat zij altijd zullen moeten ingrijpen door staatsobligaties op te kopen en indien nodig zelfs over zullen gaan op monetaire financiering.”
Lees meer op Geotrendlines:
Hebben we een democratische dictatuur, via de financiële achterdeur? (22 oktober 2019)
Hoe BlackRock mede het monetaire beleid bepaalt (22 juni 2020)
Vervlechting overheid en grootkapitaal tast samenleving aan (5 juni 2022)
Poetin: ‘Niet Oekraïne, maar het Westen is onze vijand‘
Tot slot blikken we terug op een toespraak die de Russische president Poetin op 1 januari 2023 hield voor militairen die werden uitgezonden naar Oekraïne. In deze toespraak legt Poetin uit dat Rusland niet in oorlog is met Oekraïne, maar dat Oekraïne het strijdtoneel is van een veel groter conflict tussen twee wereldbeelden. Uit deze woorden kunnen we afleiden dat Poetin de visie onderschrijft die wij in verschillende analyses op Geotrendlines hebben gedeeld met onze abonnees. Hieronder de integrale vertaling:
"Het punt is niet dat zij [het Westen] onze vijand helpen. Zij zijn onze vijand. Ze lossen hun problemen op met hun eigen handen. Dat is waar het allemaal om draait. Dit is helaas eeuwenlang het geval geweest en is nog steeds het geval. Oekraïne zelf is niet onze vijand, het zijn degenen die de Russische staat willen vernietigen en een strategische nederlaag van Rusland op het slagveld willen bewerkstelligen die zich voornamelijk in het Westen bevinden.
Toch zijn er ook in het Westen verschillende mensen. Er zijn mensen die met ons sympathiseren en die ons in hun hart steunen. Maar er zijn ook elites die vinden dat het bestaan van Rusland (tenminste in zijn huidige staat en omvang) onaanvaardbaar is. Zij willen het desintegreren. En ze steken het niet onder stoelen of banken. Ze spreken en schrijven er openlijk over en doen dat al tientallen jaren, als we het over de hedendaagse geschiedenis hebben. Al tientallen jaren schrijven ze er gewoon openhartig over: verdeel Rusland in vijf delen, want een verenigd Rusland is te veel. Ik kan hier nog tot morgen over doorpraten, maar het is duidelijk. Daarom koesteren ze het regime in Kiev al heel lang, juist om dit conflict te creëren.
Helaas voor ons hebben ze het volgende bereikt: ze zijn dit conflict begonnen en proberen hun doel te bereiken, namelijk Rusland te verslaan, met de hulp van de Oekraïners. Je ziet waarschijnlijk op het slagveld dat ze geleidelijk hun elan verliezen. Als er een projectiel vliegt, is het moeilijk te of te beoordelen of ze het verliezen of niet, maar in het algemeen zie je waarschijnlijk dat de situatie op het slagveld aan het veranderen is. Dit ondanks het feit dat het hele 'beschaafde' Westen tegen ons vecht. Het belangrijkste dat we hebben is natuurlijk de eenheid van ons volk en onze samenleving, omdat men begrijpt hoe belangrijk het werk is dat jullie op het slagveld doen in de gewapende strijd voor ons land en onze toekomst. Dat is het belangrijkste.
Het punt is niet dat we het niet leuk vinden dat ze Oekraïne bevoorraden, dat is niet de kern van het probleem. Het probleem ligt niet bij Oekraïne, maar bij degenen die Rusland proberen te vernietigen met behulp van Oekraïne. Dat is het probleem. Maar ze zullen falen, dat staat absoluut niet ter discussie.
Ik denk dat dit besef begint door te dringen en dat de retoriek verandert: degenen die gisteren nog spraken over de noodzaak om Rusland een strategische nederlaag toe te brengen, zijn nu op zoek naar de juiste woorden om het conflict snel te beëindigen. Ook wij willen het conflict zo snel mogelijk beëindigen, maar alleen op onze voorwaarden. We willen niet eindeloos doorvechten, maar we geven onze posities ook niet op.
Jullie hebben daar gevochten, jullie zijn daar gewond geraakt; gaan we nu alles opgeven? De camera's staan aan, anders zou ik hier nu een bepaald gebaar maken; jullie weten allemaal wat voor gebaar het is. Dus dat gaat niet gebeuren."
Poetin benadrukt terecht dat er ook binnen het Westen sprake is van verdeeldheid. Hoewel overheden en de gevestigde media een beeld schetsen dat Poetin de agressor is en dat het sturen van steeds meer wapens en munitie uiteindelijk een overwinning zal opleveren leeft er onder een groot deel van de bevolking een ander sentiment. Namelijk dat de oorlog zo snel mogelijk moet stoppen en dat nog meer wapens ons niet dichter bij een vreedzame oplossing zullen brengen.
Westerse landen hebben zich inmiddels zo diep ingegraven in hun eigen gelijk dat ze geen oog meer hebben voor de lange aanloop naar dit conflict, van de staatsgreep in Oekraïne in 2014 tot het geweld tegen de Russischtalige bevolking in het oosten van Oekraïne en van de uitbreiding van de NAVO tot de Russische grens tot aan de gefaalde Minsk-akkoorden, die volgens de toenmalig Duitse bondskanselier Merkel vooral bedoeld waren om tijd te rekken voor de bewapening van Oekraïne. Het argument dat de uitbreiding van de NAVO niets met deze oorlog te maken heeft werd al eerder door NAVO-topman Jens Stoltenberg ontkracht, toen hij voor het Europees Parlement refereerde naar het voorstel dat Poetin eind 2021 had gestuurd om een confrontatie tussen Rusland en het Westen te voorkomen.
Lees meer op Geotrendlines:
NAVO zou niet uitbreiden naar het oosten (29 december 2017)
De Russische oorlog tegen Oekraïne is ook een culturele en religieuze strijd (31 maart 2022)
Waarom Rusland niet zal verliezen in Oekraïne (26 januari 2024)
Interview Tucker Carlson met Vladimir Poetin (9 februari 2024)
Video
Het volgende filmfragment is afkomstig uit de documentaire ‘Finding the Money‘. Aan het woord is Jared Bernstein, voorzitter van de Raad van Economische Adviseurs, het belangrijkste bureau dat de Amerikaanse regering onder leiding van Joe Biden adviseert over economisch beleid. Van iemand in die positie zou je verwachten dat de meest basale aspecten van de overheidsfinanciën bekend zijn…
Tot slot…
Als de Fed dan de rente verlaagt, terwijl de prijsinflatie nog hoog is, is er sprake van ‘yield curve control’, oftewel negatieve reële rente om de overheid te financieren. Het gevaar van die situatie is dat de dollar kan devalueren en er kapitaalvlucht op gang kan komen, waarna de Fed weer moet beginnen met het opkopen van staatsleningen om de waarde ervan te stutten (QE), gevolg door snel oplopende prijsinflatie.
Gevolgd door een vlucht naar goud. By the book. Bedankt heren.